- umieszczenie
- 1. implantation2. insertion3. placement4. replacement
Słownik Polsko-Francuski . Jerzy Kazojć. 2008.
umieszczenie
Regardez d'autres dictionnaires:
Szczerbiec — Graphical documentation of the Szczerbiec made by Krzysztof Werner, King Stanislaus Augustus s court painter, in 1764 Type Ceremonial sword … Wikipedia
środek — m III, D. środekdka, N. środekdkiem; lm M. środekdki 1. «miejsce mniej więcej jednakowo oddalone od końców przedmiotu, od krawędzi określonej powierzchni; część środkowa przedmiotu, powierzchni, punkt centralny, centrum; część środkowa odcinka… … Słownik języka polskiego
anachronizm — m IV, D. u, Ms. anachronizmzmie; lm M. y 1. «błąd chronologiczny, łączenie zjawisk lub faktów, które nie mogły się zdarzyć jednocześnie, umieszczenie rzeczy, osoby itp. w niewłaściwej epoce» Powieść raziła mnóstwem anachronizmów. 2. «to, co jest… … Słownik języka polskiego
bramka — ż III, CMs. bramkamce; lm D. bramkamek 1. «niewielka brama, furtka, drzwi» Uchylić bramkę. Wyjść przez bramkę. 2. sport. «w grach zespołowych (jak piłka nożna i ręczna, hokej): urządzenie składające się z dwu słupków połączonych u góry poprzeczką … Słownik języka polskiego
hospitalizacja — ż I, DCMs. hospitalizacjacji zwykle blm «umieszczenie pacjenta w szpitalu lub klinice; okres, w czasie którego pacjent przebywa w szpitalu lub klinice» Poddać chorego hospitalizacji … Słownik języka polskiego
indos — m IV, D. u, Ms. indossie; lm M. y praw. «przelanie prawa własności weksla lub czeku na inną osobę przez umieszczenie, zwykle na odwrocie danego dokumentu, odpowiedniej notatki z podpisem albo samego podpisu; także sama notatka z podpisem lub… … Słownik języka polskiego
indosant — m IV, DB. a, Ms. indosantncie; lm M. indosantnci, DB. ów praw. «posiadacz weksla lub czeku przekazujący go innej osobie przez umieszczenie na nim indosu» ‹wł.› … Słownik języka polskiego
indosatariusz — m II, DB. a; lm M. e, DB. y praw. «osoba, na której rzecz odstąpiono weksel lub czek przez umieszczenie na nim indosu; indosat» ‹niem. z wł.› … Słownik języka polskiego
lokata — ż IV, CMs. lokataacie; lm D. lokataat 1. «umieszczenie kapitału w jakiejś instytucji finansowo handlowej, nabycie jakiegoś przedmiotu, nieruchomości dla zabezpieczenia kapitału lub osiągnięcia zysków» Lokata kapitału. 2. «miejsce w klasyfikacji»… … Słownik języka polskiego
pod — «przyimek łączący się z rzeczownikami (lub innymi wyrazami pełniącymi ich funkcję) w narzędniku lub bierniku» 1. «tworzy wyrażenia określające zlokalizowanie lub skierowanie czegoś poniżej jakiegoś przedmiotu oraz wyrażenia oznaczające przedmiot… … Słownik języka polskiego
postawić — dk VIa, postawićwię, postawićwisz, postawićstaw, postawićwił, postawićwiony 1. «stawiając umieścić gdzieś jakąś rzecz (rzadziej osobę) we właściwej dla niej pozycji; ustawić» Postawić wazon z kwiatami na stole. Postawić laskę w kącie. Postawić… … Słownik języka polskiego
